Begin 2012 werd me door mijn toenmalige schrijfacademie Script+ Amsterdam gevraagd wat citaten over schrijven te geven voor de site. Daarbij kwam ik tot de volgende teksten:

• Doe je ogen dicht en kijk naar binnen: daar zitten hele werelden verscholen in de hoekjes van je brein. Grote en kleine mensen met wensen, bloemen die groter zijn dan de maan. Vang ze in woorden, breng ze naar buiten, dan laven anderen zich eraan.
  
  
• Het boek is de wereld, de karakters de pionnen met een kloppend hart. De handen van de schrijver weven onzichtbare draden van het lot dat alles samenbrengt. De zandloper valt om, het geheel komt in beweging, tot de lezer naar adem hapt. Dat alles is schrijven.
  
  
• Als schrijver ben ik de baas. Iedereen rent en springt voor me, buigt zich in de gekste hoeken. Ik schuif, vernietig en weef onzichtbare draden. Totdat het licht op de juiste manier naar binnen valt en het bloed van de lezer gaat meekoken met de man in het gevecht.
  
  
• Schrijvers bouwen aan een toneel, met grote en kleine stukken. Personages krijgen een naam, een gezicht, een woelige binnenwereld. Liefdevol legt de schrijver het laatste plooitje in de kraag. Er worden woorden in de mond van het personage gelegd, naast diepe wensen in zijn hart. Dat alles is schrijven.

tekst: Sanne Miltenburg

 

Daarnaast een gedicht over schrijven wat ik in 2006 schreef. Dit was ook aan de hand van een schrijfcursus, toen in Breda aan de Nieuwe Veste.

De schepping

Er was eens...
een tafel,
en een stoel
er zat iemand op
met een pen in zijn hand
hij schreef en schreef
en begon zo een nieuwe wereld

Er werd een man geboren
Volwassen, met ogen die al wisten
En handen die de wereld al hadden gevoeld
Hij dacht na over zijn leven
Maar vond dat het anders moest

De vrouw kwam binnen.
Een vrouw voor hem
Maar dat wist de man toen nog niet
Steeds dichterbij werden ze gejaagd
Tot hun monden elkaar kusten
en er een kind geboren werd.

Alsmaar verder ging het verhaal
Het leven rolde zich af als een rol papier
Tot de hand van de schrijver moe werd
en hij zijn pen liet vallen
einde.

(toch leeft het verhaal in het
hoofd van de schrijver stiekem voort

als hij praat
als hij leest
zelfs als hij slaapt)

tekst: Sanne Miltenburg


En nu jij!
Wat zijn jouw woorden om te omschrijven wat het schrijven met je doet? Ik ben benieuwd! Reageer in het commentveld hieronder. En ken je iemand anders voor wie dit artikel interessant is? Deel het via de groene bookmark-button rechtsboven dit bericht.

Op de hoogte blijven?
Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Meld je dan aan via de knop 'abonneer op feed' rechtsboven.