Voor het prentenboekverhaal 'De betoverde balletschoentjes' was mijn uitgangspunt: wat als je talent kon stelen? Dat zou best oneerlijk zijn, aangezien het veel tijd en moeite kost om ergens heel goed in te worden. En als je zomaar ineens ergens goed in zou kunnen zijn, is het dan nog wel zoveel waard? Jaloezie als emotie vond ik ook interessant, omdat iedereen dat ervaart en het heel menselijk is om jezelf te vergelijken met anderen. Anderen die vaak beter dan jou zijn in bepaalde dingen. 
Soms denken mensen dat iemand 'geboren' kan zijn met een groot talent, maar om een talent vrucht te laten dragen moet je veel oefenen om beter te worden. Dat is een punt wat vaak vergeten wordt, en dat vind ik een heel belangrijk gegeven. Het is mooi als kinderen leren om een uitdaging aan te gaan, om vol te houden ook al lukt het in het begin misschien niet zoals ze dat willen. 

Ik vind het heerlijk om een snufje magie in verhalen te gebruiken, bij dit prentenboek zorgt een vallende ster ervoor dat een jaloerse wens van een meisje in vervulling gaat. Het verhaal is lichtjes geïnspireerd op het klassieke sprookje 'De rode schoentjes'.